Ellen van der Veen

Mijn naam is Ellen van der Veen en ik ben de mama van 2 prachtige jongens. Mylan van 5 en Sylvan is geboren op 2-2-2020 en hebben we met pijn in ons hart moeten laten gaan op 7-2-2020.

Ik ben altijd turncoach geweest, maar sinds vorig jaar heb ik de knoop doorgehakt om een hele andere richting op te gaan.

Op dit moment zit ik nog in de ziektewet en ben ik met een jobcoach bezig om weer stapje voor stapje begeleid richting werk toe te werken.

Met de 30 weken echo werd ontdekt dat Sylvan vocht in zijn borstholte had en belanden we in een heftige rollercoaster van vele onderzoeken. Het was een zware en pittige tijd, waarbij werd aangegeven dat mijn vliezen elk moment konden breken vanwege de hoeveelheid vruchtwater die ik had door zijn aandoening. Dat gebeurde dan ook met 33,4 en ik werd met spoed met de ambulance naar het ziekenhuis overgebracht waar ze Sylvan op 33,6 hebben gehaald, omdat hij het niet meer fijn had bij mij. Hij kwam op de Nicu terecht, waar we in de zwangerschap al op voorbereid waren.

Hij leek het goed te doen, maar na 5 dagen kwam er uit de MRI dat zijn hersens voor 75% waren afgestorven en hij niet met het leven verenigbaar was. Wij hebben hem toen uit liefde laten gaan…

Ik ben toen gaan schrijven en dichten en dit online gaan delen, omdat dat mij enorm hielp en nog steeds helpt.

Hierdoor ben ik in contact gekomen met Mirjam en heeft ze mij gevraagd om te gaan dichten voor de "Stichting Nooit Voorbij’.

Ik was direct enthousiast, een beetje overdonderd en enorm vereerd en het voelt als een prachtig doel om hopelijk een beetje steun te kunnen bieden voor alle ouders die ook één of meerdere kindjes moeten missen.