Mijn naam is Martine Vos. Ik ben moeder van twee dochters en een zoon. Mijn zoon is in juli 2018 gestorven aan de gevolgen van een zeldzame en agressieve vorm van kinderkanker.Dit was twee maanden voor zijn 13e verjaardag. Kester is drie jaar behandeld, drie jaren van hoop en vrees. Drie jaren waarin mijn man Frans en ik, samen met onze dochters Vivienne (1998) en Esmée (2000) onze zoon en broertje door dik en dun hebben gesteund en gekoesterd.

Nu Kester er niet meer is, ervaren we dagelijks een gat. Alles is anders en niets klopt meer. Onze ervaringen verwerken we in een website over Kester.

De stichting Nooit Voorbij vind ik een prachtig initiatief om bezig te zijn voor en met lotgenoten. Het is voor mij ook een manier om in verbinding te blijven met Kester. Ik ben blij dat ik mag meewerken om mooie dingen te maken voor de stichting!

Schrijven is een passie van mij en zowel in mijn werk als privé schrijf ik graag en veel. Ik ben opgeleid als sociaal geograaf en heb ook een studie bedrijfskunde gevolgd. Mijn werkervaring is zeer divers. Inmiddels werk ik al vele jaren als klachtenfunctionaris en ondersteuner voor cliënten in de zorg.