Buitengesloten

Myrna vertelt mij dit met tranen in haar ogen. De eenzaamheid is te voelen. Haar dochtertje van zeven is dood. De leefwereld van haar dochtertje is er ook niet meer. Myrna en Bart hebben geen andere kinderen. Myrna haalde zo veel plezier uit de dingen met haar dochter doen. De bezoekjes aan ouders van vriendinnetjes van Eline, het genieten van een Sinterklaasfeest, de bijeenkomsten op school.

Stil

Het is nu stil in het leven van Myrna en Bart. Omdat Bart minder met Eline op pad was, voelt hij minder de leegte van het gemis van de andere kindjes. Voor Myrna ligt dat heel anders. Als ze op haar vrije dag aan de eettafel zit, ziet ze de andere kinderen met hun ouders langslopen, op weg naar school. Soms ziet ze daar een vriendinnetje van Myrna bijlopen en snijdt de pijn extra door haar heen.

De omgeving

Myrna heeft geprobeerd om de contacten in stand te houden met de andere moeders. Ze zat in een gezamenlijke app-groep waar regelmatig leuke foto’s werden gedeeld van wat de kinderen deden. Feestjes werden aangekondigd en de foto’s van die feestjes werden ook altijd weer op die manier gedeeld. Maar nu? Myrna vertelt me dat er in die app-groep niets meer wordt gedeeld.

Niet uitgenodigd

Op een dag was Myrna Diana tegengekomen. De moeder van een vriendinnetje van Eline. Ze hadden staan kletsen en Diana zei “ja we missen jullie ook echt op de kinderverjaardagen, niet alleen Eline, maar jou missen we ook”. Hoewel Myrna natuurlijk wel ergens had bedacht dat er feestjes gevierd waren, was dit keihard aangekomen. Niemand had haar uitgenodigd, ze had niet de kans gehad om na te denken of ze wilde komen of niet.

Foto’s worden niet meer gedeeld

Myrna was gaan huilen en had tegen Diana gezegd hoe erg ze het vond dat ze zo werd buitengesloten. Ook dat het voor Myrna juist heel fijn is om foto’s te zien van de kinderen, hoe pijnlijk dat ook is. Diana voelde zich duidelijk ongemakkelijk bij dit gesprek en wist niet wat ze moest zeggen. Omdat het gesprek ook Myrna zelf overviel, had ze niet goed helder hoe ze zich duidelijk kon uitdrukken.

Ik hoor er bij!

We bespreken hoe Myrna dit anders kan doen, wat ze daarin en daarmee wil. Myrna geeft aan dat ze graag uitgenodigd wil worden, dan kan ze zelf kiezen of ze wil gaan of niet. Ze wil ook graag de foto’s blijven ontvangen, omdat ze in de foto’s van de andere kinderen ook kan zien hoe haar Eline er nu uit had gezien. Myrna snapt heel goed dat dit wellicht voor de anderen een rouwsluier over het feest kan geven, maar daar moeten ze dan maar aan wennen. Ze kan toch niet de rest van haar leven buitengesloten worden in gezinnen waar kinderen zijn?

De app

Myrna stelt een app op en samen kijken we of deze goed weergeeft wat ze nodig heeft en hoe ze het verder voor zich ziet. In de app beschrijft ze hoe ze haar vrienden nodig heeft, hoe ze de wereld van Eline nodig heeft om langzaam maar zeker te wennen aan het leven zonder Eline, hoewel ze, zo schrijft ze, denkt dat het nooit zal wennen.
Dat ze het fijn vindt om uitgenodigd te worden, dat ze ook heel goed snapt dat dit (zeker de eerste paar keer) ongemakkelijk kan zijn, maar hoe zij zeker niet een rouwsluier over het feest wil heengooien, ze wil juist weer de blijheid voelen van een kinderverjaardag. Ze wil weer kinderen om zich heen. Haar leven is zo leeg nu.

Uitnodiging

Hartverwarmend is de reactie van de vriendengroep. Ja, ze hadden het heel moeilijk gevonden hoe het nu verder moest. Maar hun voornaamste reden om Myrna buiten de groep te houden, was uit zorg voor Myrna zelf. Want hoe vreselijk moet het wel niet zijn als jouw kind dood is en anderen hebben hun kind(eren) nog en vieren feest! Ze hadden geconcludeerd dat dit niet te doen was. Een uitnodiging sturen zou kunnen getuigen van “het leven gaat door, we doen net of er niets gebeurd is”.

Dat Myrna dit nu bespreekbaar maakte vinden ze heel krachtig en ook heel prettig.

Daarbij wordt Myrna meteen uitgenogdigd voor een koffie-ochtend (geen verjaardag) met de moeders waar ze voor de dood van Eline, ook altijd op woensdag mee koffiedronk.

Sociale steun

De steun die Myrna hierdoor voelt, helpt haar enorm. Natuurlijk blijft het verdriet even groot! Maar in ieder geval heeft ze nu wel het gevoel dat ze er bij hoort, dat ze ook bij deze vriendinnen haar ware gevoel kan laten zien en herinneringen op kan halen aan Eline.

Niet loslaten

Dat deed Myrna ook realiseren dat juist door over Eline te blijven praten, ze Eline ook in leven kan houden. In haar leven kan houden. Wat in rouw zo enorm belangrijk is!

Niet loslaten maar opnieuw verbinden. Ook over de dood heen.

Misschien wil je hier iets over kwijt of kan ik op dit moment iets anders voor je doen. Weet me dan te vinden via www.hetnieuwerouwen.nl.