Op 4 juli 2013 veranderde mijn leven voorgoed. Die dag moesten wij onze oudste dochter Noa*, met pijn in ons hart laten gaan. Samen met mijn man, haar tweelingzusje Eline en onze jongste dochter Linde mis ik haar nog iedere dag. Maar het verdriet heeft inmiddels ook ruimte gemaakt voor een intense dankbaarheid voor het leven en een stuk bewustwording over hoe ik in het leven sta.

Naast mijn werk als HR Business Partner, ben ik (wandel)coach en systeem opsteller (familie- en organisatieopstellingen), schrijf ik graag en heb ik het mijn missie gemaakt om rouw en verlies bespreekbaar te maken via mijn platform Rouw doet Leven.

Ik ben vrijwilliger bij de Stichting Nooit Voorbij omdat ik uit eigen ervaring weet hoe fijn lotgenotencontact kan zijn, hoe belangrijk het is om ‘dezelfde taal’ te spreken en omdat het (h)erkennen van een stuk van je rouw of verdriet ontzettend belangrijk is om verder te leven na verlies.