Hoi,

Mijn naam is Suzan te Slaa en samen met Femke ga ik voor de stichting activiteiten organiseren in Brabant. In juni 2019 leerde ik Femke en Raymond kennen omdat ik namens Imaafscheidszorg met hun het mooiste afscheid heb kunnen regelen wat Giulia verdiende.

Mijn fascinatie met de dood is al jong ontstaan toen ik dierbare mensen om me heen verloor. Het triggerde mij hoe ik hiermee om moest gaan en vond dat ik dat goed moest doen, maar ik wist niet hoe. Jaren later, tijdens een opleiding als rouw en verliesconsulent, kwam ik erachter dat ik opgegroeid ben bij een rouwende moeder. In 1961 is zij bevallen van een meisje dat 4 uur heeft geleefd. Ze heeft het nooit gezien of vast mogen houden. Nu snapte ik waarom ik het zo belangrijk vond om goed om te gaan met mensen die een dierbare hebben verloren en speciaal die een baby hebben verloren. Ik weet hoe het is als mensen vast blijven zitten in hun rouw. Alleen door er over te blijven praten en er open over te zijn kun je het verweven in je leven. Want zij zijn nooit voorbij.

Momenteel woon ik samen met Arjen, mijn twee zonen: Krijn en Ties en onze twee honden Wolf en Beer. Ik werk drie dagen in de week als juf in het basisonderwijs. Ik voel me vereerd dat ik onderdeel mag zijn van de Stichting Nooit Voorbij.